Betrokkenheid I

*beeld: Jaycoxfilm, everystockphoto

Tot zo’n drie weken geleden moest ik iedere dag door een kleine haag van alcoholisten, dealers, hangjongeren en zwakzinnigen om bij mijn voordeur te komen. Dat klinkt erger dan het was. Meestal groetten ze beleefd en trokken ze gekke bekken naar mijn zoon vanachter hun wietdampen. Soms pisten of kotsten ze tegen de voordeur, dat vond ik minder prettig, maar ook daar wen je eraan. Soms ving ik en passant zelfs een levensles op van de kopstukken van de buurt:

“Ik ben verslaafd jongen, ik wil er echt iets aan doen.”

“Don’t worry, maakt helemaal niet uit.”

In het appartementencomplex zelf stierven mensen, zonder je er erg in had, maar je kwam de deur niet zonder ‘hallo’- en ‘ja, het gaat nog steeds goed’ – conversaties.

Voor ons nieuwe huis staat geen welkomstcomité, hooguit een vuilnisbak van de buren en dan alleen op maandag. De buurt kent voor zover ik weet geen kopstukken, alleen brave borsten van wie ik voorspel dat de levenslessen die zij gratis uit zullen delen bij de voordeur te maken hebben met het schoonvegen van het eigen stoepje.

Ps Magazine (Het Parool) ging afgelopen weekend over wonen in Haarlem en in het bijzonder: Amsterdammers die naar Haarlem verhuisd waren. Een vrouw vertelde dat ze de anonimiteit miste: “Hadden we om tien uur ’s de gordijnen nog dicht, kwam iemand vragen of alles in orde was.” Een goede reden voor haar om linea recta terug te verhuizen naar Amsterdam. Een ander zei: “De mensen zijn hier meer betrokken.”

Laatst was ik driftig op zoek naar iets kleins dat zich in een van de veertig opgestapelde dozen op de eerste verdieping moest bevinden. Toen ik vloekend overeind kwam en even naar buiten keek, werd ik door vier paar ogen vanuit drie verschillende huizen aangestaard. Een ouder echtpaar was er zelfs even lekker voor gaan staan: “Moet je kijken, Henk, wat een bende.” Hoofdschuddend: “En dat is dan voortaan ons uitzicht, Corrie. Daar zijn we mooi klaar mee.”

Geschrokken vluchtte ik de kamer uit. Dit weekend hebben we direct gordijnen opgehangen. Ze zijn nu al dagen dicht. Ik wacht angstvallig af tot er wordt aangebeld.

 Lees ook: Betrokkenheid II